Jedną z form wyrażania swoich uczuć jest twórczość artystyczna. Głuchoniewidomi również wyrażają się w niej, między innymi poprzez rzeźbę, poezję i prozę, śpiew, taniec, malarstwo, wikliniarstwo, oraz tworzenie muzyki. Często dla nich ważniejszy jest sam proces tworzenia niż ostateczny rezultat.
Jednym z najbardziej powszechnych środków wyrazu wśród głuchoniewidomych jest rzeźba. Poprzez dotyk, kształt, fakturę, oraz inne sensoryczne doznania, ci artyści kreują trójwymiarowe dzieła sztuki. Dotyk staje się kluczowym zmysłem, pozwalającym im w pełni doświadczać i rozumieć strukturę i formę każdego elementu. Rzeźba staje się dla nich nie tylko środkiem artystycznego wyrazu, ale również formą eksploracji otaczającego świata.
Poezja i proza stanowią kolejny obszar, w którym głuchoniewidomi odnajdują swoje miejsce. Tworząc wiersze i opowiadania, wyrażają swoje myśli, uczucia i spostrzeżenia, dzieląc się z innymi swoim światem w sposób, który może być zarówno poruszający, jak i edukacyjny.
Śpiew i taniec to kolejne formy wyrazu, które umożliwiają głuchoniewidomym przekazanie swoich emocji. Choć dla niektórych z nich ograniczenie czy całkowity brak słuchu może sprawić, że śpiewanie staje się bardziej intuicyjnym działaniem, to jednak ruch ciała, rytm i wibracje dźwięku pozwalają im poczuć muzykę na swój niepowtarzalny sposób. Taniec z kolei stanowi sposób na fizyczne wyrażenie emocji, przekazywanie historii i komunikację z otoczeniem.
Wikliniarstwo jest kolejną dziedziną, w której głuchoniewidomi artyści doskonale sobie radzą. Poprzez pracę z trwałymi materiałami i wykorzystanie dotyku, tworzą unikalne przedmioty, które są zarówno praktyczne, jak i piękne. Wyplatane wiklinowe formy stają się dla nich sposobem na przekazywanie swojej kreatywności oraz umiejętności manualnych.
Twórczość głuchoniewidomych jest prezentowana na forum publicznym, gdzie nierzadko cieszy się uznaniem. Artyści głuchoniewidomi prezentują ją także podczas różnych imprez. Pamiętać powinniśmy, że nie ma znaczenia, czy twórcą jest osoba niepełnosprawna, czy nie. Sztuka nie jest niepełnosprawna. Jest albo dobra, albo zła i powinna bronić się sama.