Podróżowanie

Podróżowanie to dla wielu osób niezwykłe doświadczenie, które pozwala poznać nowe kultury, miejsca i ludzi. To również czas na wypoczynek, odprężenie i oderwanie się od codziennego życia. Dla osób głuchoniewidomych podróżowanie może stanowić wyjątkowe wyzwanie, ale również niesie ze sobą wiele korzyści, zarówno pod względem fizycznym, jak i emocjonalnym.

Podróżowanie pozwala głuchoniewidomym na poznanie różnorodnych kultur, zwyczajów i tradycji. To wspaniała okazja do spotkania nowych ludzi, zrozumienia ich historii i łączenia się z nimi na poziomie międzykulturowym. Dzięki podróżom, osoby z niepełnosprawnością wzroku i słuchu mogą poszerzać swoje horyzonty i rozwijać swoją wiedzę o świecie.

Podróżowanie jest doskonałą okazją do stymulacji pozostałych zmysłów u osób głuchoniewidomych. Dotyk, węch i smak stają się ważnymi kanałami poznawania świata w takich podróżach. Rozmaite tekstury, zapachy i smaki mogą dostarczyć niezwykłych doznań sensorycznych, które wzbogacają całe doświadczenie podróży.

Podróżowanie wymaga podejmowania wielu decyzji, organizacji i radzenia sobie z nieprzewidywalnymi sytuacjami. Dla osób głuchoniewidomych, które mogą polegać na wsparciu innych w codziennym życiu, podróżowanie stanowi doskonałą okazję do rozwijania niezależności, samodzielności i pewności siebie.

Dostępność różnych technologii i narzędzi ułatwiających podróżowanie jest dziś coraz większa. Specjalne aplikacje na smartfony, które oferują opisy wizualne i dźwiękowe atrakcji turystycznych, a także wsparcie w nawigacji, mogą znacznie ułatwić podróżowanie dla osób głuchoniewidomych.

Podróżowanie pozwala także na odkrywanie piękna natury. Dźwięki fal morskich, szum wiatru w liściach czy śpiew ptaków to wyjątkowe doznania, które przybliżają głuchoniewidomym uroki otaczającego świata.

Podróżowanie może pomóc w edukacji i zwiększeniu świadomości społeczeństwa na temat osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. To także szansa na rozmowy i dzielenie się doświadczeniami, które mogą przyczynić się do poprawy dostępności i akceptacji w społeczeństwie.

Podróżujący głuchoniewidomi poruszają się przy pomocy białej laski, nawigacji GPS, wspierają ich tłumacze-przewodnicy, korzystają z resztek wzroku, bądź słuchu. Wyjście z domu nie jest dla nich równoznaczne z niemożnością pokonywania barier architektonicznych jakimi są schody, zbyt wąskie drzwi, wysokie progi itp. Problem może natomiast stanowić przykładowo komunikacja werbalna z otoczeniem, czy też nieznajomość miejsca. Dlatego głuchoniewidomi potrzebują pomocy w nieznanym sobie terenie, która polega np. na podprowadzeniu do kasy biletowej lub wyjścia z peronu, przeczytaniu rozkładu jazdy, poinformowaniu o numerze tramwaju lub autobusu itp.

Głuchoniewidomi spotykają się ze swoimi znajomymi. Nie są to wyłącznie osoby głuchoniewidome. Niepełnosprawni starają się nie zamykać we własnym gronie. Często są ludźmi otwartymi na nowe kontakty.
Oczywiście życie zawodowe jest też dla nich dostępne. Podróżują więc do pracy jak wszyscy, w ścisku zatłoczonych środków komunikacji miejskiej, gdyż z racji swojej dysfunkcji, nie mogą kierować pojazdami.
Głuchoniewidomi prócz zwykłych, codziennych podróży wyjeżdżają na różnego rodzaju rajdy, obozy itp. Chętnie spacerują po górach, pływają w morzu, jeżdżą na rowerach ‘tamdemach itp’.