Biała laska

Biała laska – rurka, kawałek metalu lub innego tworzywa. Prosty przedmiot, a wiele może wnieść w życie głuchoniewidomego. Nie bezpośrednio, ale bez niej trudno sobie wyobrazić codzienność osób z uszkodzonym narządem wzroku – zwłaszcza tych spośród głuchoniewidomych, których ubytek wzroku jest znaczny lub całkowity.

Chodź historia istnienia białej laski jako podstawowej pomocy rehabilitacyjnej jest stosunkowo krótka, stała się ona powszechnym w użyciu narzędziem wspomagającym głuchoniewidomego i niewidomego w jego samodzielnym życiu. Pełni też rolę znaku informacyjnego dla otoczenia o fakcie, iż osoba ją niosąca ma problemy ze wzrokiem. W niektórych krajach biała laska z czerwonymi paskami jest sygnałem, iż osoba nią się posługująca jest głuchoniewidoma. Biała laska jest również symbolem niezależności i samowystarczalności osób głuchoniewidomych.

Rodzaje białych lasek.

Laski ze względu na funkcję, którą pełnią można podzielić na:

• sygnalizacyjne
• orientacyjne
• podpórcze

Jest kilka rodzajów białych lasek, które ze względu na ich budowę dzielimy na:

• sztywne,
• składane,
• teleskopowe,
• stożkowo-trzpieniowe,

Laski też mogą być zrobione z różnych materiałów, które wpływają na ich wytrzymałość:

• aluminium,
• włukno szklane,
• grafit,
• składniki mieszane.

Białe laski mogą być wyposażone w dodatkowe elementy, jak moduł wibracyjny czy świecący. Zadaniem modułu wibracyjnego jest informowanie użytkownika o zbliżaniu się do różnych przeszkód za pomocą wibracji. Modół świetlny służy temu, by osoba korzystająca z białej laski była jeszcze lepiej widoczna – zwłaszcza w ciemności.

Poruszanie się z białą laską przez osobę głuchoniewidomą.

Każdy głuchoniewidomy, nawet jeśli korzysta z innych pomocy ułatwiających samodzielne poruszanie się, jak psy-przewodniki czy też elektroniczne wykrywacze przeszkód, w większym lub mniejszym stopniu posługuje się białą laską. Osoba głuchoniewidoma, idąc np. po chodniku, naprzemiennie raz po prawej stronie, a raz po lewej, sprawdza czy na jej drodze znajduje się jakaś przeszkoda. Gdy następuje przeniesienie laski z prawej na lewą stronę – lub odwrotnie, również sprawdza się miejsce przed sobą. Przypominać to może kreślenie łuku, z tym że następuje to płynnie oraz w trakcie ‘normalnego’ chodzenia. Łuk ten można kreślić w powietrzu i dotykać gruntu na jego skrajnych końcach (metoda punktowa), bądź też lekko dotykać podłoża tak, by stale być z num w kontakcie (metoda stałego kontaktu).

Funkcja informacyjna białej laski.

Biała laska prócz tego, że ułatwia głuchoniewidomemu samodzielne poruszanie się, jest znakiem dla innych uczestników ruchu, że ta osoba, która porusza się przy jej pomocy, ma problemy ze wzrokiem, a przez to może być bardziej narażona na różnego rodzaju niebezpieczne zdarzenia, co w znacznej mierze chroni głuchoniewidomego np. przed wypadkami drogowymi. Biała laska zwraca też uwagę przechodniów, a więc ułatwia głuchoniewidomemu uzyskanie pomocy przykładowo w przejściu przez ulicę, czy dotarciu w jakieś miejsce.