Jedną z potrzeb odczuwanych przez człowieka jest jedzenie. Niema od tej zasady wyjątku. Każdy z nas zaspakaja jednak głód w jemu dostępny sposób. Jemy za pomocą sztućców, jesteśmy karmieni, podawane są nam pokarmy w postaci płynnej itp.
Głuchoniewidomi nie zaspakajają głodu w żaden odbiegający od przyjętych norm sposób. Są przykładowo w stanie za pomocą sztućców ukroić kawałek kotleta czy sprawdzić, czy na przykład pozostały jeszcze do zjedzenia ziemniaki, mięso lub surówka.
Można ułatwić osobie głuchoniewidomej znajdowanie potraw informując o ich położeniu. Na przykład, że masło na talerzu jest na godzinie dziewiątej, szynka na dwunastej, pomidor na drugiej, ser na szóstej, koszyk z chlebem na jedenastej, a kubek z herbatą na pierwszej. To pomaga, gdyż szybko da się określić gdzie co się znajduje, gdy wyobrazi się przestrzeń przed sobą jako zegar. Pamiętać jednak należy, iż nie każdy takiej pomocy potrzebuje i warto najpierw zapytać o to.
Wśród populacji głuchoniewidomych są również jednostki, które nie potrafią samodzielnie przygotować na przykład kanapki. Wynika to często z braku chęci lub możliwości nabycia takiej umiejętności przez osobę głuchoniewidomą, czy też jej życia w środowisku nadmiernie opiekuńczym.