Wynalazek Braille’a został adoptowany na potrzeby jednej z metod komunikacji z osobą głuchoniewidomą, czyli brajla do dłoni. Możemy posługiwać się metodą jednoręcznego, bąć dwuręcznego brajla.
Brajl jednoręczny polega na dotykaniu odpowiednich punktów na palcu wskazującym i środkowym głuchoniewidomego, które odpowiadają danej literze w piśmie Braille’a. Nie ma znaczenia, czy jest to ręka prawa czy lewa – ważnym jest, by alfabet brajla był znany zarówno odbiorcy jak i nadawcy.
Brajl dwuręczny nie różni się znacząco od jednoręcznego brajla na palcach. Wykorzystujemy w niej palec wskazujący, środkowy oraz serdeczny obu dłoni osoby głuchoniewidomej, które odpowiadają poszczególnym punktom sześciopunktu brajlowskiego – w sposób analogiczny, jak klawisze brajlowskiej maszyny do pisania.
Podstawą zastosowania tych metod jest biegła znajomość pisma Brajla oraz umiejętność posługiwania się brajlowską tabliczką lub maszyną do pisania, zarówno przez nadawcę, jak i odbiorcę.