Daktylografia, to mowa palcowa, wprowadzona do nauczania przez hiszpańskiego mnicha Pedra de Ponce w XVI wieku.
Jest to jedna z form porozumiewania się z osobami niesłyszącymi i głuchoniewidomymi, oparta na odpowiednich układach palców jednej lub obydwu dłoni. Przestrzega zasad gramatycznych. Każdej literze lub liczbie odpowiada określony znak daktylograficzny.
W tej metodzie wyrazy należy przeliterować, robiąc wyraźne przerwy w miejscach, gdzie występuje odstęp między słowami. Osoba głuchoniewidoma może składając litery odczytać wyraz.
Metoda ta jest czasochłonna i wymaga znajomości układu palców po obydwu stronach dialogu.