Podczas ewakuacji

Ewakuacja osób głuchoniewidomych wymaga szczególnego podejścia, dostosowanego do ich potrzeb i sposobów komunikacji. Warto przygotować procedury zarówno dla miejsc, w których osoby głuchoniewidome bywają często, jak i dla sytuacji, gdy pojawiają się okazjonalnie. Każde z tych miejsc wymaga nieco innego podejścia, ale pewne zasady pozostają uniwersalne.

Miejsca regularnie odwiedzane przez osoby głuchoniewidome.

W miejscach takich jak ośrodki wsparcia, organizacje pozarządowe, zakłady pracy czy szkoły, gdzie osoby głuchoniewidome bywają często, istnieje możliwość wcześniejszego przygotowania i zaplanowania ewakuacji.

– Indywidualne plany ewakuacyjne: Każda osoba głuchoniewidoma powinna mieć opracowany indywidualny plan ewakuacyjny, dostosowany do jej potrzeb, poziomu ograniczeń sensorycznych i preferowanych metod komunikacji.
– Wcześniejsze zapoznanie się z trasami: Warto regularnie ćwiczyć ewakuację, by osoba głuchoniewidoma znała rozmieszczenie wyjść awaryjnych i przeszkód.
– Zaufani asystenci: Przydzielenie stałych tłumaczy-przewodników lub asystentów znających metody komunikacji, takie jak alfabet Lorma czy język migowy, może znacząco zwiększyć skuteczność ewakuacji.

– Komunikacja dotykowa: Stosowanie prostych gestów dotykowych lub kreślenia liter na dłoni pomaga w przekazywaniu informacji o zagrożeniu i kierunku ewakuacji.
– Infrastruktura dostosowana do potrzeb: Oznaczenia dotykowe na poręczach, wypukłe linie prowadzące na podłodze oraz brak barier architektonicznych ułatwiają samodzielne poruszanie się.
– Systemy ostrzegawcze: Warto zainwestować w urządzenia wibracyjne i inne alternatywne systemy powiadamiania o zagrożeniu.

Miejsca odwiedzane okazjonalnie przez osoby głuchoniewidome.

W sytuacjach, gdy osoba głuchoniewidoma pojawia się w danym miejscu sporadycznie (np. w urzędach, centrach handlowych, muzeach czy dworcach), kluczowe jest szybkie reagowanie i elastyczne podejście.

– Pierwszy kontakt: Jeśli zauważysz osobę, która nie reaguje na alarm, podejdź i delikatnie dotknij jej ramienia, aby zwrócić uwagę. Następnie spróbuj nawiązać komunikację za pomocą prostych znaków dotykowych lub pisania na dłoni.
– Wsparcie z użyciem mowy fonicznej: Niektóre osoby głuchoniewidome porozumiewają się mową foniczną. Można wtedy mówić wyraźnie i wolno, stojąc naprzeciwko osoby, aby mogła czytać z ruchu warg lub wspierać się resztkami słuchu. Można też zapytać o to, po której stronie osoba głuchoniewidoma lepiej słyszy i mówić z tej właśnie strony.
– Proste i jednoznaczne instrukcje: Krótkie komunikaty, takie jak „pożar”, „idziemy”, pomagają szybko przekazać kluczowe informacje.

– Pomoc w poruszaniu się: Oferowanie ramienia, łokcia lub ręki jako punktu odniesienia ułatwia prowadzenie osoby głuchoniewidomej do wyjścia awaryjnego.
– Informowanie o przeszkodach: Delikatne sygnalizowanie zakrętów, schodów czy innych przeszkód poprzez dotykowe wskazówki pomaga w bezpiecznym poruszaniu się.
– Spokój i cierpliwość: W sytuacjach stresowych zachowanie spokoju i cierpliwości jest kluczowe. Unikaj gwałtownych ruchów i staraj się dostosować tempo do możliwości osoby głuchoniewidomej.

– Instrukcje w formie dotykowej: Dotykowe mapy z zaznaczonymi drogami ewakuacyjnymi mogą znajdować się przy wejściach i punktach informacyjnych.
– Przenośne urządzenia wibracyjne: Mogą być wręczane osobom głuchoniewidomym po wejściu do budynku, aby powiadomić je o zagrożeniu. Można też wdrożyć system powiadomień przez SMS.
– Podstawowe szkolenia dla personelu: Nawet krótki instruktaż z zasad wspierania osób głuchoniewidomych może znacząco poprawić skuteczność ewakuacji.

Uniwersalne podejście do ewakuacji.

Niezależnie od tego, czy osoba głuchoniewidoma odwiedza dane miejsce regularnie, czy sporadycznie, najważniejsze są:

• – Elastyczność i empatia: Dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb i sytuacji.
• – Jasna komunikacja: Znajomość podstawowych metod komunikacji może być kluczowa dla skutecznej pomocy.
• – Przygotowanie i gotowość: Nawet podstawowe szkolenia i proste rozwiązania techniczne mogą znacząco poprawić bezpieczeństwo ewakuacji.

Dzięki odpowiedniemu podejściu, przygotowaniu i współpracy można znacząco zwiększyć szanse na skuteczną ewakuację osób głuchoniewidomych w sytuacjach kryzysowych.