Piłka toczona (ang. Goalball)

Piłka toczona (ang. GoalBall) jest to gra drużynowa dla osób niewidomych i słabowidzących, a także głuchoniewidomych, posiadających możliwość słyszenia. Została stworzona w roku 1946 przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena w ramach doskonalenia sposobów rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej.

Drużyna i boisko do goalball.

W grze drużyna składa się z trzech zawodników, grających z zasłoniętymi oczami, broniących bramki o wysokości 1,3 metra zajmującej całą szerokość boiska. Boisko do goalballa ma 9 x 18 metrów i podzielone jest na trzy strefy:

• bramkową (na szerokość 3 m od bramki),
• rzutu (3 metry za strefą bramkową),
• środkową (zajmującą szerokość 6 metrów na środku boiska).

Zasady gry w goalball.

Piłka musi być toczona. Musi dotknąć podczas rzutu strefy rzutu zarówno drużyny rzucającej, jak i broniącej. Po pierwszym kontakcie piłki z zawodnikiem drużyny broniącej, drużyna ta ma 10 sekund na odrzucenie piłki. Jeden zawodnik może tylko dwa razy pod rząd rzucić piłkę. Za przewinienia drużyna może otrzymać rzut karny. Gra trwa 2 razy po 10 min. Piłka zawiera dzwoneczki i waży 1,25kg. Mecze rozgrywane są w absolutnej ciszy.
Dla wyrównania szans zawodników niewidomych i słabowidzących, podczas meczu goalballa gracze noszą nieprzeźroczyste gogle. Wszystkie linie na boisku są wyklejone plastrem, pod którym znajduje się sznurek w celu ułatwienia poruszania się i orientacji na nim, gdyż zawodnicy jedną ręką niemal cały czas dotykają podłoża.

Rozgrywki piłki toczonej.

W goalball rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Europy i Polski. Jest to dyscyplina paraolimpijska od 1976 roku i jest pierwszą oficjalną olimpijską grą zespołową dla osób niewidomych i słabowidzących.