To, że człowiek ma jednocześnie ograniczenie zmysłów wzroku i słuchu nie oznacza, że nie może zwiedzać wystaw. Głuchoniewidomi, tak jak i pozostała część społeczeństwa zwiedzają różne wystawy, muzea, obiekty. Są oczywiście problemy trudne do pokonania ze względu na samą głuchoślepotę, lecz można je ograniczyć.
Przykładem sztuki trudnej w odbiorze przez osoby głuchoniewidome jest malarstwo, które nie może być w pełni odebrane przez głuchoniewidomych, choć są wystawy, gdzie można zobaczyć wzory obrazów za pomocą dotyku – tyflografika. Oglądanie takie jest jednak niepełne, gdyż forma przekazu, jaką jest malarstwo, charakterystyczne jest dla odbioru za pomocą zmysłu wzroku. Jednakże jeśli jego stan na to pozwala, osoba głuchoniewidoma może odbierać sztukę malarską wzrokowo.
Co raz częściej można spotkać wykonane przykładowo z blachy, kamienia, czy brązu makiety różnych miejsc, czy obiektów, które głuchoniewidomi mogą dotknąć i mieć obraz tego, co one przedstawiają. Są też muzea, w których można dotykać eksponatów.
Pod czas co raz większej liczby wystaw jest możliwość odsłuchania informacji w wersji audio lub odczytania napisanej brajlem, a także skorzystania z tłumaczenia na język migowy.
Bardzo ważną rolę w odbiorze sztuki przez osoby głuchoniewidome pełnią Tłumacze-Przewodnicy, którzy mogą opisać jakiś obiekt. Muszą oni mieć zdolności komunikacyjne, pozwalające na oddanie rzeczywistości bez własnych upiększeń.