Od kilkudziesięciu lat na przejściach dla pieszych wprowadzane są zmiany mające na celu poprawę dostępności dla osób z ograniczeniami sensorycznymi. Poza tradycyjną sygnalizacją świetlną, instaluje się tam również sygnalizację dźwiękową, informującą o aktualnym stanie świateł. Ta funkcjonalność stanowi udogodnienie dla ludzi z problemami ze wzrokiem, a więc dużej i szerokiej grupy, a wśród nich ludzi głuchoniewidomych.
Niemniej jednak zaobserwowano, że głośność sygnałów akustycznych na przejściach dla pieszych bywa czasem ściszana lub są one aktywowane tylko z jednej strony przejścia, co argumentuje się potencjalnym zakłócaniem otoczenia. Warto jednak zauważyć, że hałas generowany przez ruch uliczny jest znacznie bardziej uciążliwy.
Ograniczanie głośności sygnalizacji stwarza dodatkowe wyzwania dla osób głuchoniewidomych, które już poruszają się w trudnych warunkach. Wpływa to także negatywnie na bezpieczeństwo ludzi głuchoniewidomych i niewidomych, którzy nie mogą korzystać z tego udogodnienia. Jest też dyskryminacyjne dla tych osób w porównaniu do reszty społeczeństwa oraz niezgodne z zasadami projektowania uniwersalnego.
Rozwiązaniem, które zyskuje na popularności w różnych krajach, jest sygnalizacja wibracyjna. Zamontowana na słupku sygnalizatora, po naciśnięciu przycisku, oprócz dźwiękowego sygnału, generowane są także wyczuwalne na tym przycisku wibracje. To nie tylko pomoc dla osób głuchoniewidomych, lecz również dla niewidomych i innych, którzy mogą odczuć te wibracje. To rozwiązanie stanowi krok naprzód w poprawie dostępności przejść dla pieszych.
Dodatkowo, na przycisku lub obudowie modułu wywołującego światło zielone, może być zamocowany element wyczuwany dotykiem, który przedstawia przejście. Na przykład dwie równoległe linie informują osoby niewidome, że przed nimi dwie jezdnie. To szczególnie przydatne dla jednostek z problemami ze wzrokiem.
Dla osób głuchoniewidomych i innych z problemami widzenia istotne są także guzki umieszczone wzdłuż krawężnika na przejściu dla pieszych, montowane od strony chodnika. Powinny być wyraźnie wyczuwalne i mieć kontrastowe kolory. Pas z guzkami powinien być odpowiednio szeroki i oddzielony od jezdni, umożliwiając szybką reakcję, a kontrastowe barwy ułatwią widzenie wzrokowe.
Do przejść dla pieszych powinny także prowadzić wyczuwalne ścieżki dotykowe. Ponad to warto by były także instalowane przez przejście dla pieszych (prostopadle do pasów – tzw. zebry), ułatwiając przedostanie się na drugą stronę jezdni.